Magia hobby horse: sport, pasja i wolność w galopie wyobraźni

Czym jest hobbe horse i skąd wzięła się jego popularność?

Od drewnianej zabawki do nowoczesnego sportu

Choć na pierwszy rzut oka hobbe horse (często zapisywane z błędem jako hobbe zamiast hobby) może kojarzyć się z prostą dziecięcą zabawką – koniem na kiju – jego współczesna forma to prawdziwy fenomen kulturowo-sportowy, który od kilku lat zdobywa serca młodych ludzi na całym świecie. To coś znacznie więcej niż bieganie z konikiem po ogrodzie. To świadoma forma ekspresji, treningu fizycznego, a nawet sztuki użytkowej, która łączy w sobie wiele poziomów aktywności i emocji.

Hobby horsing narodził się w Finlandii, gdzie na początku XXI wieku zaczął być rozwijany przez dziewczęta szukające alternatywy dla kosztownego i trudnodostępnego jeździectwa. Wkrótce okazało się, że sport z koniem na kiju może nie tylko zastąpić kontakt z prawdziwym wierzchowcem, ale też dawać więcej wolności, przestrzeni na kreatywność i wyrażanie siebie. W 2017 roku świat obiegł dokument „Keppihevosten vallankumous” („Rewolucja koni na kiju”), który przyczynił się do wybuchu zainteresowania tą formą aktywności w całej Europie i poza nią.

Granica między zabawą a sportem

To, co sprawia, że hobbe horse przyciąga zarówno dzieci, młodzież, jak i coraz częściej dorosłych, to jego niezwykła elastyczność. Z jednej strony można go potraktować jako zabawę – luźną, pełną śmiechu aktywność, która nie wymaga dużych nakładów finansowych. Z drugiej strony, w swojej rozwiniętej formie jest to sport z pełnoprawnymi treningami, zawodami, technikami i rygorem ćwiczeń fizycznych.

Zawody hobby horsing przypominają klasyczne konkursy jeździeckie: są skoki przez przeszkody, ujeżdżenie z choreografią, oceny za styl i precyzję. Uczestnicy muszą być w doskonałej kondycji fizycznej – skaczą, robią przysiady, biegną, wykonują dynamiczne manewry. Każdy ruch jest oceniany przez sędziów, a cała scena wygląda nie mniej profesjonalnie niż klasyczne zawody hippiczne. To już nie zabawa – to pasja, w której liczy się dyscyplina, trening i ambicja.

Fenomen wśród dziewcząt – i nie tylko

Jedną z najbardziej inspirujących cech hobbe horse jest jego dostępność i inkluzywność. Większość osób uprawiających hobby horsing to dziewczęta i młode kobiety, które często nie miały szans na regularne lekcje jeździectwa z prawdziwymi końmi. Dla wielu z nich koń na kiju stał się symbolem wolności, siły i niezależności, a sam sport – przestrzenią, gdzie mogą być sobą, budować pewność siebie i rozwijać swoje ciało bez presji wyglądu, oceniania czy rywalizacji typowej dla innych dyscyplin.

Co ciekawe, coraz częściej do tej społeczności dołączają także chłopcy i osoby dorosłe. W krajach takich jak Niemcy, Czechy, USA, Finlandia czy Francja, powstają kluby, ligi i stowarzyszenia wspierające rozwój hobby horsing jako pełnoprawnej dyscypliny rekreacyjno-sportowej. W Polsce również rośnie zainteresowanie tym nurtem, szczególnie wśród dzieci w wieku szkolnym, które szukają czegoś więcej niż zajęć WF-u i TikToka.

Wpływ social mediów na boom popularności

Ogromną rolę w popularyzacji tego ruchu odegrały media społecznościowe, szczególnie TikTok, Instagram i YouTube. Setki filmików z zawodów, poradników, pokazów choreografii czy prezentacji własnoręcznie wykonanych koni przyciągają miliony wyświetleń i inspirują do rozpoczęcia przygody z hobbe horse. Influencerki i pasjonatki z różnych zakątków świata pokazują, jak tworzą swoje konie, trenują, przygotowują tory przeszkód i występują przed publicznością. Społeczność online tworzy żywy, pełen pasji świat, który motywuje i edukuje jednocześnie.

To właśnie dzięki sieci hobby horsing staje się coraz bardziej widoczny również w środowisku pedagogicznym i terapeutycznym. W niektórych krajach stosowany jest nawet jako metoda wspierająca rozwój ruchowy i emocjonalny dzieci – poprzez zabawę, sport, twórczość i współpracę.

Dlaczego właśnie teraz?

Popularność hobbe horse nie jest przypadkowa. W świecie, który coraz bardziej przesuwa się w stronę cyfrowych relacji, filtrów i sztucznych ideałów, hobby horsing proponuje coś zupełnie innego: autentyczność, ruch, kontakt z własnym ciałem i siłę płynącą z wyobraźni. Daje przestrzeń do bycia sobą – bez oceny, bez algorytmów, bez konieczności bycia „cool”.

To także reakcja na rosnące koszty sportów profesjonalnych, brak dostępu do jeździectwa, rosnącą potrzebę aktywności fizycznej wśród dzieci, które spędzają coraz więcej czasu przed ekranami. Hobbe horse łączy świat analogowy z cyfrowym – realne ruchy z wirtualnym wsparciem i inspiracją. Daje narzędzie do tworzenia własnej rzeczywistości, w której każdy galop, nawet ten w miejskim parku, staje się przestrzenią wolności, ekspresji i radości.

I właśnie dlatego ten niepozorny koń na kiju stał się symbolem nowej generacji – pokolenia, które nie boi się tworzyć własnych światów, przekraczać schematów i odnajdywać siłę w tym, co kiedyś uznawano za dziecięce. Bo może właśnie w tym tkwi tajemnica: w powrocie do wyobraźni, która zawsze galopuje najdalej.

Jak wygląda trening i zawody w hobby horsing?

Od rozgrzewki po finał – rytm sportowego zaangażowania

Chociaż hobbe horse może kojarzyć się z beztroską zabawą, osoby zaangażowane w ten sport doskonale wiedzą, że za każdym widowiskowym skokiem czy eleganckim ujeżdżeniem kryją się regularne treningi, przygotowania i samodyscyplina. To nie jest tylko bieganie z kijem – to pełnowartościowy trening ogólnorozwojowy, który wymaga kondycji, techniki i kreatywności.

Zawodniczki i zawodnicy hobby horsing zazwyczaj trenują kilka razy w tygodniu. Treningi obejmują zarówno ćwiczenia ogólnorozwojowe, jak i typowo techniczne: skoki, sekwencje kroków, układy choreograficzne. Istotną częścią każdego treningu jest rozgrzewka – dynamiczne rozciąganie, podskoki, krążenia, które przygotowują mięśnie do intensywnego ruchu. To szczególnie ważne, ponieważ hobby horsing, mimo że nie wymaga kontaktu z prawdziwym zwierzęciem, stawia duże wymagania fizyczne – zwłaszcza w zakresie nóg, brzucha i koordynacji ruchowej.

Dyscypliny: różnorodność na miarę wyobraźni

Zawody hobby horsing dzielą się zazwyczaj na trzy główne dyscypliny, z których każda rozwija inne umiejętności i oferuje uczestnikom wyjątkowe możliwości ekspresji:

• Skoki przez przeszkody – najbardziej widowiskowa konkurencja, w której zawodnik przeskakuje kolejne przeszkody ustawione na torze, trzymając konia na kiju między nogami. Wymaga siły, skoczności, dobrej koordynacji i wyczucia rytmu. Wysokość przeszkód może sięgać nawet 100 cm, a najlepsze zawodniczki skaczą z niesamowitą gracją i precyzją.
• Ujeżdżenie (dressage) – konkurencja inspirowana klasycznym jeździectwem. Zawodnik prezentuje układ choreograficzny złożony z różnych kroków, obrotów i przejść. Liczy się płynność, rytm, elegancja ruchów i spójność z muzyką (w wersji freestyle). Ujeżdżenie w hobby horsing to czysta forma sztuki w ruchu – taniec z koniem, który żyje tylko dzięki ciału i wyobraźni zawodnika.
• Freestyle / pokaz dowolny – najbardziej kreatywna część zawodów, w której liczy się nie tylko technika, ale również pomysłowość, ekspresja i elementy teatralne. Zawodnicy mogą używać kostiumów, rekwizytów, a nawet tworzyć scenariusze do swoich występów. To konkurencja, w której kreatywność spotyka się ze sportem – a efekty potrafią być niezwykle poruszające.

Jak przygotować się do pierwszego startu?

Dla początkujących najważniejsze jest dobrze dobrane miejsce do treningów. Może to być sala gimnastyczna, większy pokój, ogród lub park – ważne, by mieć przestrzeń do swobodnego poruszania się. Warto na początek postawić na niskie przeszkody, które można wykonać z dostępnych materiałów: krzeseł, kartonów, listew, piłek. Z czasem można dołączać bardziej wymagające elementy.

Nie mniej ważny jest właściwy strój – wygodny, sportowy, dopasowany, który nie ogranicza ruchów. Wiele zawodniczek nosi legginsy, koszulki sportowe, buty z dobrą przyczepnością. Dla bardziej zaawansowanych ważne jest też dopasowanie hobbe horse’a – jego waga, długość kija i sposób trzymania wpływają na jakość ruchu.

Jeśli ktoś myśli o udziale w zawodach, warto obejrzeć relacje z wydarzeń krajowych i międzynarodowych, zapisać się do lokalnej grupy lub online’owej społeczności. Wymiana doświadczeń, wsparcie, wspólne treningi – to wszystko pomaga rozwijać pasję i podnosić poziom sportowy.

Sędziowanie i ocena występów

Wbrew pozorom zawody w hobby horsing nie są chaotyczne – wręcz przeciwnie. Obowiązują konkretne kryteria oceny, ustalone przez organizatorów, często inspirowane przepisami sportu jeździeckiego. W skokach przez przeszkody punktowana jest czystość przejazdu, brak potrąceń i czas wykonania. W ujeżdżeniu – rytm, kontrola nad ciałem, płynność ruchów. W freestyle – oryginalność, emocje, zaangażowanie.

Sędziami bywają doświadczeni trenerzy, starsze zawodniczki, osoby związane z jeździectwem, a czasem również zaproszeni goście z branży artystycznej. W niektórych krajach tworzy się już oficjalne rankingi zawodników, z sezonowymi klasyfikacjami i punktacją.

To wszystko pokazuje, że hobby horsing zyskuje strukturę profesjonalnego sportu, z jasno określoną ścieżką rozwoju – od amatorskich startów po mistrzostwa ogólnokrajowe.

Emocje, które zostają z tobą na długo

Nie sposób opisać, jak wiele emocji, adrenaliny i wzruszeń towarzyszy uczestnikom zawodów. Dla wielu z nich to nie tylko okazja do zaprezentowania umiejętności, ale też moment wyjścia ze swojej strefy komfortu, zmierzenia się ze stresem, zaprezentowania siebie i swojego stylu.

Niezależnie od miejsca w rankingu, najważniejsze pozostaje poczucie przynależności. Każde zawody to święto pasji – pełne uśmiechów, śmiechu, łez radości, ciepłych gestów, wsparcia i wzajemnej inspiracji. Bo hobby horsing to nie tylko ruch – to styl życia, który rozwija charakter i buduje społeczność, w której każdy galop jest osobistym sukcesem.

Kreatywność w siodle – jak stworzyć własnego konia?

Hobbe horse jako rękodzieło – sztuka z serca

Jedną z najbardziej magicznych cech hobbe horse jest możliwość stworzenia własnego, niepowtarzalnego konia. Dla wielu osób przygoda z tym sportem zaczyna się właśnie od szycia i projektowania głowy konia na kiju – i nie jest to proces prosty, ale zdecydowanie fascynujący. To forma rękodzieła, która łączy umiejętności techniczne, wyobraźnię i emocjonalne przywiązanie. Bo koń zrobiony własnoręcznie nie jest tylko rekwizytem – staje się towarzyszem, partnerem i manifestem osobistego stylu.

Każdy koń ma swoją twarz, imię, historię, charakter. Jedne są dostojne, inne figlarne, jeszcze inne – mroczne, eteryczne, bajkowe. Niektóre wyglądają jak klasyczne konie, inne jak mityczne jednorożce, arabskie rumaki lub dzikie mustangi. To Ty decydujesz, co chcesz stworzyć – a ten proces sam w sobie może być głębokim przeżyciem twórczym.

Jak uszyć swojego hobbe horse?

Do stworzenia własnego konia potrzebne są przede wszystkim: materiał (filc, polar, bawełna, mikrofibra), igła i nici, kij drewniany, wypełnienie (np. kulka silikonowa), nożyczki, klej na gorąco, czasem druciki modelujące do uszu i szyi. Najtrudniejsza część to uszycie głowy – z przodu wygląda jak zwykła maskotka, ale musi być odpowiednio wzmocniona, by utrzymać się na kiju i wytrzymać skoki, bieganie i ujeżdżenie.

W sieci można znaleźć wiele gotowych wykrojów, a także kursy krok po kroku – zarówno płatne, jak i darmowe. W Polsce powstają nawet warsztaty hobbystyczne, na których dzieci i młodzież uczą się szyć swoje pierwsze konie.

Kiedy głowa jest gotowa, montuje się ją na kiju (zazwyczaj 60–80 cm), zabezpiecza klejem lub śrubami, a następnie dekoruje. Tu zaczyna się prawdziwa frajda: grzywa z włóczki, haftowane nozdrza, guziczki zamiast oczu, koraliki, kantary, ogłowie z tasiemek, dzwoneczki, piórka… Ograniczeniem jest tylko wyobraźnia!

Personalizacja – koń, który mówi coś o Tobie

Każdy hobbe horse to niepowtarzalny projekt, który wiele mówi o swoim twórcy. Wiele zawodniczek nadaje koniom imiona, tworzy dla nich karty postaci, „paszporty”, historię pochodzenia. To nie tylko zabawa, ale forma budowania więzi z rekwizytem, który dzięki temu nabiera symbolicznego znaczenia.

Niektóre konie są spokojne i eleganckie – mają klasyczne barwy, ozdobne ogłowie, zadbane „grzywy”. Inne są szalone, kolorowe, inspirowane postaciami z bajek, popkulturą lub kulturą fantasy. Są też konie „rasowe” – stylizowane na andaluzy, fryzy, araby, konie zimnokrwiste – z zachowaniem cech charakterystycznych rasy. Taka personalizacja daje ogromną radość, ale też pozwala wyrazić siebie.

Tworząc swojego konia, uczestnik hobby horsing przenosi na niego część własnej osobowości – to może być koń, którego chciałoby się dosiadać w realnym życiu, totem, przyjaciel, zwierciadło. Własnoręcznie zrobiony hobbe horse to coś więcej niż gadżet – to manifest tożsamości.

Gdzie kupić gotowego hobbe horse?

Nie każdy chce lub potrafi uszyć własnego konia – i to również jest okej. Dla takich osób dostępne są gotowe modele, które można kupić:

• na Etsy i podobnych platformach handmade,
• w sklepach internetowych specjalizujących się w akcesoriach hobby horsing,
• bezpośrednio od artystek szyjących na zamówienie.

Ręcznie robione konie potrafią kosztować od 100 do nawet 800 zł – wszystko zależy od stopnia szczegółowości, jakości wykonania, materiałów i prestiżu twórczyni. Wiele dziewczyn zbiera na wymarzonego konia miesiącami – i traktuje jego odbiór jak najważniejsze wydarzenie w roku.

Dla osób bardziej oszczędnych istnieją też prostsze modele z marketów lub sklepów z zabawkami, które można później dostosować i ozdobić samodzielnie. Niezależnie od wyboru, najważniejsze, by koń był dobrze wyważony, trwały, wygodny w trzymaniu i „komunikatywny” – by dało się z nim wejść w relację podczas występu.

Akcesoria i dodatki – świat detali

Równie ważne jak sam koń są akcesoria: kantary, ogłowie, owijki na „nogi”, derki, siodła (symboliczne), rożki jednorożców, wianki, piórka. Wszystko to nie tylko podkreśla charakter konia, ale też tworzy oprawę występu i wprowadza do świata wyobraźni, który jest integralną częścią hobby horsing.

Niektóre zawodniczki kolekcjonują akcesoria i dopasowują je do muzyki, nastroju lub konkretnej choreografii. Dzięki temu każdy występ jest jak małe przedstawienie teatralne, w którym koń i jeździec stają się jednością.

Proces twórczy jako forma terapii

Nie sposób pominąć terapeutycznego wymiaru tworzenia własnego hobbe horse. Proces szycia, dobierania kolorów, haftowania, dekorowania – to wszystko działa kojąco, pozwala skupić się, wyciszyć, rozwinąć cierpliwość i sprawczość. Dzieci i młodzież, które nie czują się dobrze w tradycyjnych formach ekspresji (rysunek, sport, taniec), często odkrywają, że właśnie w tworzeniu konia znajdują swój język komunikacji ze światem.

W niektórych szkołach i ośrodkach terapeutycznych prowadzi się zajęcia z hobby horsing, w których proces tworzenia i pracy z koniem wspiera rozwój emocjonalny, motorykę i pewność siebie. Bo koń – nawet ten zrobiony z filcu – potrafi działać cuda.

I to właśnie dlatego własnoręcznie wykonany hobbe horse to nie tylko rekwizyt sportowy. To symbol pasji, wyobraźni i odwagi tworzenia czegoś własnego – z serca, z rąk, z marzeń.

Społeczność i radość wspólnego galopu

Hobby horsing to nie tylko sport – to ruch społeczny

Jednym z najpiękniejszych i najbardziej niedocenianych aspektów hobbe horse jest to, że nie jest to tylko indywidualna aktywność fizyczna, ale pełnoprawna społeczność, oparta na przyjaźni, wzajemnym wsparciu i radości z dzielenia się pasją. To świat, w którym nie ma miejsca na ocenę wyglądu, rywalizację za wszelką cenę czy wyścig po perfekcję. Wręcz przeciwnie – każdy jest mile widziany, niezależnie od wieku, poziomu zaawansowania czy stylu.

Wspólne treningi, spotkania, zloty, zawody i wydarzenia na świeżym powietrzu – wszystko to tworzy klimatyczną, przyjazną przestrzeń, w której można nawiązać przyjaźnie na lata. Dla wielu młodych dziewczyn, które czują się wykluczone z innych form sportu czy aktywności szkolnych, hobby horsing staje się bezpieczną przystanią, w której mogą być sobą i rozwijać się w swoim tempie.

Lokalne grupy i wydarzenia

W wielu miastach – zarówno w Polsce, jak i za granicą – powstają nieformalne kluby i grupy hobbystyczne, które spotykają się regularnie, by ćwiczyć, wymieniać się doświadczeniami, organizować mini-zawody czy wspólnie tworzyć nowe konie. Czasem są to grupy podwórkowe, innym razem – zorganizowane sekcje działające przy domach kultury, szkołach lub organizacjach młodzieżowych.

Coraz częściej organizowane są także zloty regionalne, pikniki tematyczne, ogólnopolskie wydarzenia (np. „Dzień Hobby Horse” czy „Hobby Horsing Festiwal”), które przyciągają dziesiątki pasjonatek z różnych zakątków kraju. Takie imprezy mają niepowtarzalną atmosferę: kolorowe stroje, personalizowane konie, tor przeszkód na trawie, muzyka, śmiech i wspólny galop – wszystko to buduje niezapomniane wspomnienia.

Co ważne – udział w takich wydarzeniach nie wymaga perfekcyjnych umiejętności. Wiele zawodów i spotkań jest otwartych dla wszystkich chętnych – nawet tych, którzy dopiero zaczynają swoją przygodę z hobby horsing. Liczy się przede wszystkim zaangażowanie, pasja i gotowość do zabawy.

Internet – tętniące serce społeczności

Oczywiście współczesna społeczność hobbe horse żyje także (a może przede wszystkim) w internecie. Instagram, TikTok, YouTube, Discord – to tam odbywają się wirtualne zawody, wyzwania, prezentacje koni, tutoriale, konkursy i czaty grupowe. Młodzi uczestnicy tworzą konta swoim koniom, kręcą filmiki z treningów, dzielą się postępami i pokazują, jak szyją nowe ogłowia czy malują oczka.

Internetowa społeczność działa jak forum wsparcia, galeria inspiracji i szkoła rozwoju w jednym. Można tam znaleźć wszystko: wzory wykrojów, porady na start, relacje z mistrzostw świata, przeglądy najlepszych koni, a także miejsce, w którym każdy może się wygadać, pochwalić, zapytać o radę.

I co najważniejsze – nikt tu nie śmieje się z pasji. Wręcz przeciwnie. Hobby horsing online to przestrzeń, w której bycie sobą jest wartością, a wyrażanie siebie przez ruch, sztukę i twórczość jest normą. Tego rodzaju bezpieczne, równościowe środowisko jest bezcenne w świecie nastolatków, którzy często zmagają się z oceną, porównywaniem i presją sukcesu.

Budowanie pewności siebie

Jednym z najbardziej transformujących skutków uczestnictwa w społeczności hobby horsing jest wzrost pewności siebie. Dzięki regularnym treningom, występom publicznym, wspólnemu szyciu koni i dzieleniu się pasją, młode osoby zaczynają wierzyć w swoje możliwości, czują się wartościowe i kompetentne.

Wielu rodziców zauważa, że dzieci uprawiające hobby horsing stają się bardziej otwarte, lepiej radzą sobie ze stresem, uczą się samodyscypliny i organizacji czasu. Co więcej, potrafią współpracować z innymi, szanują różnorodność i nie boją się wyrażać swojego stylu – czy to przez ruch, czy przez estetykę własnych koni.

To właśnie ten aspekt hobby horsing – kształtujący charakter i poczucie tożsamości – sprawia, że ten sport staje się czymś znacznie większym niż tylko forma rekreacji. To narzędzie wychowawcze, terapeutyczne i twórcze w jednym, które działa, bo nie narzuca, nie ocenia, tylko inspiruje.

Przestrzeń dla wszystkich

Hobby horsing to jeden z najbardziej inkluzywnych sportów świata. Nie ma tu barier finansowych (większość rzeczy można zrobić samemu), wiekowych (są zawodniczki 5-letnie i 40-letnie), płciowych (choć dominują dziewczęta, chłopcy są coraz liczniejsi) ani fizycznych (każdy ćwiczy w swoim rytmie). Można być osobą nieśmiałą, ekstrawertyczną, neuroatypową, z trudną historią – i wciąż znaleźć dla siebie miejsce.

Bo społeczność hobby horsing nie pyta, kim jesteś – tylko, co kochasz robić. A jeśli kochasz konie, ruch i twórczość – zawsze znajdziesz tu swój dom.

Hobby horsing jako droga do wyrażania siebie

Galop ku wolności – kiedy ruch staje się językiem duszy

Dla wielu młodych ludzi hobbe horse to znacznie więcej niż sport, zabawa czy forma spędzania czasu. To narzędzie autowyrazu – możliwość opowiedzenia swojej historii, pokazania emocji, pragnień, wewnętrznych światów. W świecie, który często wymaga dopasowania się, hobby horsing pozwala zdecydować samodzielnie, jak chcemy się poruszać, wyglądać, tworzyć.

Nie obowiązują tu klasyczne kanony piękna ani oceny z WF-u. Nie trzeba być szybkim, silnym czy elastycznym – wystarczy mieć serce do tego, co się robi. Dzięki temu hobby horsing staje się bezpieczną przestrzenią dla tych, którzy nie odnaleźli się w szkole, na sali tanecznej, w drużynie sportowej. Tutaj można wyrażać siebie – ciałem, ruchem, koniem, strojem, spojrzeniem.

Pasja, która uczy odpowiedzialności

Choć może się wydawać, że hobby horsing to tylko przyjemność, w praktyce rozwija szereg kompetencji miękkich: planowanie, systematyczność, kreatywność, organizację. Osoba, która sama szyje konia, dba o jego wygląd, ćwiczy do występów i bierze udział w zawodach, uczy się pracy projektowej, działania krok po kroku, radzenia sobie z emocjami i tremą.

Dodatkowo – ci, którzy prowadzą profile w mediach społecznościowych, tworzą tutoriale czy relacjonują zawody – rozwijają umiejętności komunikacyjne, techniczne i medialne, które mogą zaprocentować w dorosłym życiu. Dla wielu dziewczyn hobby horsing to pierwszy kontakt z samodzielną pracą, prowadzeniem kanału, tworzeniem marki osobistej.

A to wszystko – bez presji sukcesu, ocen, porównań. Każdy krok to wybór. Każdy galop to decyzja.

Sport dla ciała i duszy

Choć wiele osób zaczyna od chęci posiadania „ładnego konika”, bardzo szybko okazuje się, że hobby horsing daje coś znacznie większego – ruch, który leczy. W czasach, gdy dzieci i nastolatki zmagają się z siedzącym trybem życia, niską samooceną, depresją, lękiem społecznym – wyjście na zewnątrz z koniem na kiju może być aktem odwagi i radości jednocześnie.

To sport, który nie tylko poprawia kondycję fizyczną, ale też dodaje energii psychicznej. Kiedy dziecko wstaje od komputera, wychodzi na podwórko, buduje tor przeszkód z krzeseł i skacze przez nie z wypiekami na twarzy – to nie jest tylko zabawa. To odzyskiwanie kontaktu z własnym ciałem, radości, sprawczości.

W dodatku, dzięki kontaktowi z naturą i światem wyobraźni, hobby horsing ma także wymiar quasi-terapeutyczny. Czasem to jedyna przestrzeń, gdzie młoda osoba może być sobą – bez masek, bez lęku, bez oceny.

Od zabawek do marzeń

Dla wielu pasjonatek hobby horsing staje się punktem wyjścia do dalszego rozwoju. Niektóre z nich wchodzą później w świat prawdziwego jeździectwa – z wiedzą o koniach, znajomością rytmu, ruchem ciała i determinacją. Inne rozwijają się w rękodziele i zaczynają szyć konie na zamówienie, tworząc własne mini-biznesy. Jeszcze inne idą w stronę animacji kultury, edukacji, sztuki, projektowania, mediów społecznościowych.

To pokazuje, że hobby horsing to nie ślepa uliczka, ale brama. Brama do rozwoju, do kontaktu z własnymi pasjami, do poczucia, że można coś stworzyć od zera – i że to może być piękne, ważne i podziwiane.

Prawdziwa siła tkwi w wyobraźni

Na końcu wszystkiego, pod skokami, choreografiami, wykrojami, dzwoneczkami i rankingami, leży coś prostego i pięknego: dziecko z koniem w dłoniach, które wyobraża sobie, że galopuje po łące. Że frunie przez powietrze. Że jest wolne, dzikie, silne. Że nikt go nie zatrzymuje.

I to jest najczystszy wymiar hobby horsing – kontakt z dziecięcą częścią nas, która nigdy nie przestaje marzyć. Dlatego nie trzeba być zawodowcem, by mieć prawo uprawiać ten sport. Wystarczy mieć serce, nogi i wyobraźnię.

Bo w świecie hobby horsing nie ma ważniejszych słów niż te trzy:
„To Twój koń. Twój ruch. Twój świat.”

**